اخباز تکنولوژی دنیا

درباره سونی

در ۷ می ۱۹۴۶، پس از پایان جنگ جهانی دوم، ماسارو ایبوکا یک تعمیرگاه رادیو در ساختمان آسیب دیده ای متعلق به شرکت Shirokiya واقع در منطقه نیهونباشی در توکیا دایر کرد. سال بعد با همکارش آکیو موریتا، شرکتی با نام Tokyo Tsushin Kogyo (شرکت مهندسی ارتباطات توکیو) را تاسیس کردند. این شرکت تا ۱۹۵۸ که به Sony تغییر نام داد، با همان نام به کار می پرداخت.

موسسین شرکت آقایان ماسارو ایبوکا و آکیو موریتا، نام شرکت را از کلمات sonus (لاتین sound؛ صدا) و اصطلاح عامیانه sonny (پسر جان) به دست آوردند. کلمه sonny از قدیم وارد زبان ژاپنی شده بود و در دهه ۱۹۵۰ به افراد جوان و باهوش گفته می شد، تعریفی که آن دو بر خودشان منطبق می دیدند.

شرکت آنها اولین ضبط کننده صدا روی نوار را با نام Type-G به دنیا عرضه کرد. در اوایل دهه ۱۹۵۰ آقای ایبوکا به ایالات متحده رفت و در جریان سفرش با اختراع جدید آزمایشگاه های بل، یعنی ترانزیستور آشنا شد. او بل را قانع کرد که گواهی استفاده از تکنولوژی ترانزیستور را به این شرکت ژاپنی واگذار کند. سپس در وضعی که بیشتر شرکت های امریکایی مشغول بررسی کاربردهای ترانزیستور در صنایع نظامی بودند، ایبوکا و موریتا روی کاربردهای ارتباطی آن تمرکز کردند.

با اینکه شرکت های امریکایی Regancy Electronics و Texas Instruments اولین رادیوی ترانزیستوری را در قالب یک مشارکت ساختند، اما این شرکت آقای ایبوکا بود که برای اولین بار از آن استفاده موفق تجاری کرد. محصولی با نام Sony MK-55 که در سال ۱۹۵۵ رونمایی شد. شرکت ایبوکا و موریتا -که آن موقع هنوز به سونی تغییر نام نیافته بود- در ماه ها و سال های بعدی مدل های بعدی رادیوی خود را عرضه کرد که هم در ژاپن، و هم در کشورهای خارجی مثل کانادا، استرالیا، هلند و آلمان به موفقیت دست یافتند. در این بین، مدل TR-63 که در آن زمان کوچکترین رادیوی ترانزیستوری (با ابعاد ۱۱۲ در ۷۱ در ۳۲ میلیمتر) بود به موفقیت بزرگ جهانی رسید.

سونی در دهه های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ به سرعت توسعه یافت و به یکی از موتورهای صادرات ژاپن تبدیل شد. فعالیت های آن به شاخه هایی نظیر موسیقی، فیلم سازی، بیمه و بانکداری توسعه یافت که بخشی از انگیزه این گسترش، “همگرایی” فیلم و موسیقی و دستگاه هایی دیجیتال از طریق اینترنت بود. اما این توسعه نتایج مناسبی در بر نداشت.

آقای هوارد استرینگر که از سال ۱۹۹۷ رییس شاخه سونی در امریکا بود، در ژوئن ۲۰۰۵ به عنوان رئیس هیئت مدیره و مدیرعامل سونی انتخاب شد تا تمام کسب و کارهای این شرکت را زیر نظر بگیرد. علت این انتخاب، مشکلات همه جانبه سونی در درآمدزایی و سودآوری بود که بخشی بزرگ از آن به رقابت شدید در بازار جهانی بر می گشت. سامسونگ، شارپ، اپل و پاناسونیک در شاخه های مختلف سونی را با چالش روبرو کرده بودند.

پس از آقای استرینگر، سونی در ۱ فوریه ۲۰۱۲ آقای کازو هیرایی را به عنوان رییس و مدیرعامل برگزید که رییس هیئت مدیره سرگرمی های کامپیوتری سونی (یک از زیرشاخه های شرکت مادر) بود. در ژوئن ۲۰۱۳ نیز آقای استرینگر از ریاست هیئت مدیره سونی بازنشسته شد.

شاخه های مختلف گروه تجاری سونی (Sony Group) در هزاره سوم میلادی دچار افت فاحش در تاثیرگذاری و محبوبیت برند شدند. آقای هیرایی پس از انتخاب با اعلام استراتژی One Sony در صدد بر آمد تا سونی را از سال های ضرردهی و ساختار مدیریتی بوروکراتیکش دور کند. او در این راستا ۳ حوزه اصلی تمرکز را برای شاخه الکترونیک سونی مشخص کرد که شامل تکنولوژی عکاسی و فیلمبرداری، تکنولوژی بازی های ویدیویی، و تکنولوژی موبایل است. همچنین تلاش کرد تا ضرردهی شاخه تلویزیون سونی را کاهش دهد.

هم اکنون سونی زیر نظر کازو هیرایی و در ۷ شاخه زیر فعالیت می کند:

برای خواندن بقیه مظلب بر روی ادامه مطلب کلیک کنید.

نویسنده : امید بازدید : 208 تاريخ : شنبه 24 تير 1396 ساعت: 23:18

برچسب‌ها :